Λοιπόν, όλα
ξεκίνησαν πριν λίγες ώρες. Λίγο μετά
από τους εφιάλτες μου αποφάσισα να μπω
σε νέους αλλά περισσότερο γνώριμους.
Έτσι, μπήκα στο λεωφορείο 32Α για την
κίνηση.

Θυμόμουν τι έκαναν οι φυλακισμένοι
σε βιβλία για να ακονίζουν το μυαλό τους
..προσπάθησα να ‘μαι δυνατή, να σκέφτομαι..

Να ξεκινήσω μια καινούργια γλώσσα(?)
κάπως δύσκολο..να χαράξω τους τοίχους
(?) δεν είμαι τέτοιος τύπος. Το σιχαμερό
xperia sole έδωσε
την λύση. Παιχνίδια γνώσεων. Έφτασα στην
Εγνατία γνωρίζοντας πως η κόρη του
ματιού έχει διάμετρο 8mm
και ότι ο Τρότσκι δολοφονήθηκε στο
Μεξικό. Ένιωσα κάπως καλύτερα..σχεδόν
θέλησα να ευχαριστήσω τον ΟΑΣΘ που με
εμψύχωσε να γίνω εξυπνότερη. Ακόμη
Εγνατία, ψιλόβροχο, αμάξια, κάτι όμορφα
κτίρια ανάμεσα σε κάτι άχαρα κτίσματα
και τις σαβούρες της Μαριμάρ. Δεν
απελπίζομαι.. θα φτάσω στην πηγή της
γνώσης, θα λούσω το επιστημονικό μυαλό
μου με λίγη ακόμη επιστήμη. Μπήκα στην
βιβλιοθήκη, άδεια σχεδόν, τα μάτια μου
ερμητικά κλειστά πληκτρολογούν το
κειμενάκι. Περιμένω να πιω τον καλόγουστο
καφέ από το κυλικείο. Καμιά φορά νομίζω
ότι μου ρίχνουνε και λίγη ρακή μέσα. Δεν
του πάει του καφέ, δεν του πάει η ρακή,
αλλά ποιος τα βάζει με την αριστοτελική
λογική του κυλικείου. Λέω να διαβάσω,
έκανα το χρέος μου, σας φωτογράφισα τον
συναισθηματικό μου κόσμο ενώ το θυμικό
μου ήταν έντονα ενεργοποιημένο. Κ κάπου
εδώ σας αφήνω για να διαβάσω, να μάθω,
να γίνω λαμπρό κορίτσι και να πιω κι
έναν καφέ. Μου αξίζει.

Ακούστε την Κωνσταντίνα ζωντανά κάθε Παρασκεύη 18:00-20:00 

στην εκπομπή “κίτρινο βανάκι” !