Τους έχουμε δει, τους ζούμε καθημερινά, τους ξέρουμε στο πετσί μας: είναι οι άνθρωποι που πιάνουν τιμόνι και μετατρέπονται σε ιππότες της ασφάλτου (με την κακή έννοια!). Είναι αυτοί που κάνουν την καθημερινή μετακίνηση οδύσσεια, που συμβάλλουν στο πρόβλημα της κίνησης, που οδηγούν λες και είναι μόνοι στον δρόμο ή είναι η τελευταία φορά που θα καθίσουν στο βολάν. Κι εμείς απομένουμε να αναρωτιόμαστε αν είμαστε οι μόνοι καλοί οδηγοί της πόλης (και από το γεγονός αυτό προκύπτει φυσικά όλη η κακοδαιμονία των δρόμων)! Δεν είμαστε εξάλλου παρά ενσαρκώσεις του ίδιου πράγματος, του ξακουστού ελληνικού ταμπεραμέντου, και τα κακά που αναγνωρίζουμε στους άλλους αρνούμαστε να τα δούμε στον εαυτό μας.

Ιδού λοιπόν μερικοί από τους τύπους που μας τη «σπάνε» καθημερινά στην πόλη, καθώς το πράγμα είναι πραγματικά ανεξάντλητο για να αναφερθεί λεπτομερώς…

Ο ηλικιωμένος

Ποιος είναι: ο παππούς και η γιαγιά μας που σφιαχταγκαλιάζουν το τιμόνι λες και είναι η τελευταία φορά που θα το δουν. Και κινούνται φυσικά με ταχύτητα χελώνας σε μια πηγμένη Κηφισίας σε ώρα αιχμής! Τι κάνει: Μεγαλοπρεπείς στάσεις μισού και πλέον λεπτού σε κάθε φανάρι και οδικό σήμα, την ώρα που κοκαλώνει το όχημα για να στρίψει παρά το γεγονός ότι κινείται σε δρόμο προτεραιότητας. Δεν αναγνωρίζει καν την τραγική ειρωνεία ότι στην ηλικία του πρέπει να βιάζεται και όχι να πάει με το πάσο του! Πώς τον αναγνωρίζεις: Από το ρετρό όχημα φυσικά που κινείται πιο αργά και από τον πεζό δίπλα του…

Ο «πέρα βρέχει»

Ποιος είναι: αυτός που το τελευταίο πράγμα που τον απασχολεί όταν οδηγεί είναι τα όσα εκτυλίσσονται στον δρόμο! Θα στείλει μήνυμα στο κινητό, θα κάνει ζάπινγκ στο ραδιόφωνο, θα προγραμματίσει το GPS του και ότι άλλο σκεφτεί. Τι δεν θα σκεφτεί; Ότι έχει ένα τιμόνι μπροστά του και κάτι πρέπει να κάνει με δαύτο… Τι κάνει: Είπαμε, ό, τι του έρθει! Μπορεί να στρίψει απροειδοποίητα (το φλας είναι αξεσουάρ γι’ αυτόν), να μπει στη λωρίδα σου, να «χιονίσει» τα στοπ, όχι όμως γιατί κοιτά την πάρτη του στον δρόμο, απλώς γιατί δεν του καίγεται καρφί. Πώς τον αναγνωρίζεις: Από τα παιδιά στο πίσω κάθισμα, που του κάνουν τη ζωή ακόμα δυσκολότερη…

Ο μονίμως βιαστικός

Ποιος είναι: αυτός που δεν ξέρεις τι θα πρωτοκάνει! Το να βρεθείς κοντά του είναι κίνδυνος-θάνατος. Τον λέμε και «σφηνάκια» και όλοι ξέρουμε ποιον εννοούμε. Βιάζεται ακόμα κι όταν βγαίνει βόλτα, γιατί η βιασύνη είναι γι’ αυτόν στάση ζωής… Τι κάνει: ότι τον βολεύει. Δεν κάθεται ποτέ στη σειρά του, μπαίνει πάντα πρώτος σε φανάρια, κάνει σφήνες ακόμα και στα διόδια. Είναι ο απόλυτος άρχοντας του δρόμου (ή έτσι τουλάχιστον του λέει η μαμά του) και κάνει ότι μπορεί για να αποδείξει ότι είναι ο γρηγορότερος οδηγός στην Ελλάδα. Οι φίλοι τον λένε «Σουμάχερ», δεν καταλαβαίνει όμως ότι τον δουλεύουν… Πώς τον αναγνωρίζεις: από το αγαπημένο του αξεσουάρ φυσικά, τη μονίμως πατημένη κόρνα!

Ο οργίλος

Ποιος είναι: αυτός που δεν συνειδητοποιεί ότι το φλας είναι η βέλτιστη μορφή επικοινωνίας μεταξύ οδηγών. Και βέβαια είναι έτοιμος να πλακώσει στις μπουνιές όποιον δεν κατάλαβε ότι ήθελε να στρίψει (χωρίς φλας πάντα). Τι κάνει: αναζητεί τη δράση παντού και είναι έτοιμος να παίξει φώτα, να κορνάρει μανιασμένα, να σου κόψει τον δρόμο, ακόμα και να σε τρακάρει για να αποδείξει το δίκιο (;) του. Και βέβαια μετά τον πρώτο λόγο έχουν οι ύβρεις, κι αν δεν πάρεις το μάθημά σου και διαμαρτυρηθείς, σειρά έχει το μπουνίδι (ή η απειλή για ξύλο, η αγαπημένη του ατάκα). Ψευτοπαλικαράς και βουτυρομπεμπές αναμφίβολα… Πώς τον αναγνωρίζεις: εύκολα! Είναι αυτός που κοπανιέται μέσα στο αμάξι του σε κάθε ευκαιρία…

Ο κορτάκιας

Ποιος είναι: αυτός που νομίζει ότι θα βρει τη γυναίκα της ζωής του στον δρόμο! Θα σταματήσει στη λεωφόρο για να φλερτάρει (γιατί είναι και πολύ πρώτος γενικά!), θα κινηθεί με μικρή ταχύτητα για να εντοπίσει στο πεζοδρόμιο τον «στόχο» και άλλα τέτοια ωραία… Τι κάνει: βομβαρδίζει τον γυναικείο πληθυσμό με ατάκες που ούτε ο Σταμάτης Γαρδέλης δεν θα καταδεχόταν να ξεστομίσει και μένει εμβρόντητος κάθε φορά που το αντικείμενο του πόθου δεν ανταποδίδει τις φιλοφρονήσεις του (οι οποίες ποικίλουν από το «γεια σου τσολιά μου» μέχρι και τα γνωστά περί ζαχαροπλάστη πατέρα)… Πώς τον αναγνωρίζεις: από το τριχωτό χέρι που κρέμεται πάντα έξω από το παράθυρο και το μονίμως λάγνο ύφος (η καδένα είναι πλέον προαιρετική)…

Η γυναίκα-οδηγός

Ποιος είναι: μια γυναίκα που κάθεται στη θέση του οδηγού (βοήθειά μας!)… Τι κάνει: ποιος, η γυναίκα οδηγός; Έχει το μοναδικό ταλέντο να συνοψίζει όλες τις ενοχλητικές οδηγικές συμπεριφορές του κόσμου με την αποστομωτική αφέλεια του «δεν νιώθω». Και βέβαια είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει όλες τις δυσάρεστες καταστάσεις που θα τις συμβούν με αφοπλιστικό χαμόγελο (ή αβυσσαλέο ντεκολτέ, το υπερόπλο της)… Πώς την αναγνωρίζεις: από το μικρό αυτοκίνητο πόλης που κινείται λες ακυβέρνητο…

Ο τύπος που οδηγεί 40 χρόνια και δεν ξέρει να παρκάρει

Ποιος είναι: ο τύπος που οδηγεί 40 χρόνια και δεν ξέρει να παρκάρει! Τι κάνει: δεν ξέρει να παρκάρει! Ψάχνει χώρο νταλίκας για να παρκάρει (άτσαλα και πάλι) το «κουβαδάκι» του, δεν επιχειρεί ποτέ να το βάλει σε ανηφόρες/κατηφόρες, κλείνει την κίνηση του δρόμου που αποφάσισε τελικά να παρκάρει για τουλάχιστον 10 λεπτά και άλλα τέτοια υπέροχα. Κερασάκι στην τούρτα; Η ατάκα: «συγγνώμη κύριε, μήπως μπορείτε να μου το παρκάρετε εσείς;» (αληθινή ιστορία)… Πώς τον αναγνωρίζεις: από το αυτοκίνητο που κάνει τις ίδιες ακριβώς κινήσεις για να παρκάρει (κάθε φορά μάλιστα!), χωρίς ωστόσο να ευοδώνεται ποτέ το φλερτ με τη θέση πάρκινγκ. Όχι τουλάχιστον χωρίς… σπρώξιμο (επίσης αληθινή ιστορία).

Ο εκπαιδευόμενος

Ποιος είναι: αυτός που κάνει μαθήματα σε σχολή οδηγών για να πάρει το πολυπόθητο δίπλωμα (και να γίνει μετά ένας από τους ενοχλητικούς τύπους των ελληνικών δρόμων). Τι κάνει: τι να κάνει ο φουκαράς, ό,τι και όλοι εμείς όταν ήμασταν στην άβολη θέση του. Απλώς τώρα το ξεχάσαμε αυτό και μας ενοχλεί ό,τι κι αν κάνει, από τη μικρή ταχύτητα που κινείται και τον τυποποιημένο τρόπο οδήγησης μέχρι και ότι κοκαλώνει στο στοπ για να ελέγξει (κάτι που όλοι εμείς φαίνεται να έχουμε λησμονήσει)! Πώς τον αναγνωρίζεις: από το αυτοκίνητο με τη θεόρατη επιγραφή «Σχολή Οδηγών»!

Ο μοτοσικλετιστής

Ποιος είναι: ειδικός τύπος οδηγού που θεωρεί ότι τίποτα δεν πρέπει να ανακόψει την απρόσκοπτη πορεία του στην πόλη. Και όταν λέμε τίποτα, εννοούμε ούτε καν οι φωτεινές αυτές κολόνες με την τριχρωμία (έτσι βλέπει τα φανάρια!). Γι’ αυτόν ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας έχει συμβολική σημασία… Τι κάνει: τα πάντα για να μη σταματήσει! Θα σου κορνάρει παρατεταμένα αν κάνεις το λάθος να αλλάξεις λωρίδα 500 μέτρα μπροστά του, θα τα βάλει με τον πεζό που τόλμησε να περάσει από τη διάβαση και τον ανάγκασε να κόψει και άλλα τέτοια ωραία. Στα μπόνους, τα αχρείαστα μαρσαρίσματα στα φανάρια και ο αποκλεισμός του δρόμου με τους απίθανους σχηματισμούς που φτιάχνουν αν οι περιστάσεις φέρουν κοντά περισσότερους του ενός μοτοσικλετιστές! Πώς τον αναγνωρίζεις: πέρα από το αυτονόητο, ότι είναι πάνω σε δίτροχο(!), θα είναι ταυτοχρόνως και το πρώτο τροχοφόρο όχημα σε κάθε φανάρι ή φάλαγγα οχημάτων…

Ο φορτηγατζής

Ποιος είναι: ο επαγγελματίας οδηγός βαρέων οχημάτων. Κι αυτό φτάνει για αρχή… Τι κάνει: χρησιμοποιεί την ασύγκριτη υπεροχή του όγκου του οχήματός του για να κάνει τη ζωή δύσκολη σε όλους τους άλλους. Θεωρεί τις κούρσες «κουνούπια» που του φράζουν τον δρόμο και κάνει ό,τι μπορεί για να απαλλαγεί από την ενοχλητική παρουσία τους: προσπερνά ενώ ξεκάθαρα δεν τον παίρνει, κάνει σφήνες (ποιος να του πει όχι;) και προσπαθεί κυρίως να στριμωχτεί σε στενά που αποκλείεται να χωρέσει εκτός κι αν γκρεμιστούν μερικά οικοδομικά τετράγωνα… Πώς τον αναγνωρίζεις: από το θεόρατο φορτηγό που σφήνωσε στο δρομάκι (και κόλλησε το σύμπαν!)…

Ο οδηγός που οδηγεί ακριβώς όπως εσύ

Ποιος είναι: επιτέλους! Βρήκες κάποιον που το κατέχει το άθλημα, που είναι άσος στο βολάν και σπίρτο στον δρόμο. Αν δεν ήσουν στο αμάξι σου θα νόμιζες ότι ονειρεύεσαι, τέτοια είναι η ομοιότητα. Δυστυχώς βέβαια, ο άλλος σου εαυτός είναι εφιάλτης για όλους τους υπόλοιπους… Τι κάνει: Είπαμε, είναι η αδελφή οδηγική ψυχή σου, τα κάνει όλα τέλεια. Πάντα. Για πάντα. Πώς τον αναγνωρίζεις: Ποιο; Το άλλο σου μισό; Πλάκα κάνετε…

Κάθε άλλος οδηγός

Ποιος είναι: Όλοι οι άλλοι που κινούνται στον δρόμο! Ξέρετε τώρα, αυτοί οι άσχετοι, οι «κότες» που δεν προσπερνούν όπου να ‘ναι, οι μονίμως αρχάριοι, που μπροστά σε μας δεν πιάνουν μία… Τι κάνει: όλες τις «φλωριές» του κόσμου μαζεμένες! Αυτοί βέβαια αποκαλούν ο ένας τον άλλο συνετό οδηγό, εσύ όμως ξέρεις καλά ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού είναι απλώς άσχετοι. Άκου συνετοί… Πώς τον αναγνωρίζεις: κοιτάς στον καθρέφτη και τον βλέπεις! Κι εμείς άλλωστε δεν είμαστε παρά κάθε άλλος οδηγός για τον δίπλα, ας προσέχουμε λοιπόν όλοι μας να μην κάνουμε κόλαση την πόλη για τον άλλο. Για μας δηλαδή…