Η όμορφή γριούλα που
κάθεται σε κείνο το παγκάκι
κάθεται σε κείνο το παγκάκι
Κοιτά τα άστρα και
της είναι τόσο γνώριμα
της είναι τόσο γνώριμα
Θαρρείς και κάποτε
ανάμεσα τους ζούσε
ανάμεσα τους ζούσε
Κοιτά κατάματα την
ευτυχία της μα αυτή είναι λάμψεις μακριά
της
ευτυχία της μα αυτή είναι λάμψεις μακριά
της
Κι ύστερα σηκώνεται
με τόση δυσφορία
με τόση δυσφορία
Να ναι τα πόδια της
που την πονούν ή η ζωηρή καρδιά της ;
που την πονούν ή η ζωηρή καρδιά της ;
Κάθε βήμα της και πιο
βαρύ
βαρύ
Κάθε χτύπος της δόλιας
της καρδιάς και πιο γοργός
της καρδιάς και πιο γοργός
Και έπειτα ένας θόρυβος
και μια λάμψη να πέφτει καταγής
και μια λάμψη να πέφτει καταγής
Ποιος θα αναλάβει να
κάνει τώρα μιαν ευχή;
κάνει τώρα μιαν ευχή;